Χίος

Ένα ταξίδι στην Χίο είναι εμπειρία! Η Χίος είναι πολυμορφική και απρόβλεπτη. Με θαυμάσιες και πολυάριθμες παραλίες, με παλιά πετρόχτιστα αρχοντικά, με Βυζαντινές εκκλησίες και μεσαιωνικά χωριά. Με γραφικά παραθαλάσσια χωριουδάκια, ή άλλα σκαρφαλωμένα στα βράχια απόκρημνων βουνών. Η Μυροβόλος Χίος με τα παραδοσιακά ταβερνάκια με τους Χιώτικους νόστιμους μεζέδες και με τους φιλόξενους κατοίκους. Τη μια στιγμή νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε ένα κλασικό Αιγαιοπελαγίτικο νησί και την επόμενη στον Μυστρά. Περπατάς σε καλντερίμια χωριών και νομίζεις ότι ξαφνικά θα δεις πειρατές να εμφανίζονται μπροστά σου από το παρελθόν.
Η Χίος του κεντρικού ανατολικού Αιγαίου -το πέμπτο σε μέγεθος νησί της Ελλάδος- είναι ωραία, μοναδική, ευχάριστη, οικονομική, φιλόξενη και θα σας μείνει αξέχαστη!
Με την μοναδική μαστίχα της, με τα πασίγνωστα αρωματικά μανταρίνια της, με την παράδοση της, με τα αρώματα των γιασεμιών και των λεμονανθών, θα σας ενθουσιάσει, θα σας ξαφνιάσει και θα σας συνεπάρει!
Αφιερώστε μερικές ημέρες παραμονής για να προλάβετε να την γνωρίσετε. Πραγματικά αξίζει!

Δείτε Βίντεο με μερικές από τις ομορφιές της Χίου και πληροφορίες για κάποια μέρη της Χίου:

Σύντομη ιστορία της πόλης:

Αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν δείξει ότι η Χίος κατοικήθηκε συνεχόμενα από το 6000 π.Χ. Η αρχαία πόλη χτίστηκε από Έλληνες μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα πριν από το 1000 π.Χ. Οι φιλολογικές μαρτυρίες μιλούν για μια πόλη ακμάζουσα και μεγάλη με τείχος για την προστασία από την επιδρομή πειρατών.
Από το ξεκίνημά της έως τώρα έχει περάσει μεγάλες περιόδους ευημερίας και παρακμής  και σε κάθε ανοικοδόμηση, η πόλη κάλυπτε πάντοτε την ίδια γεωγραφική περιοχή.
Σύμφωνα με τη μυθολογία το νησί πήρε το όνομά του από το Χίο, το γιο του Ποσειδώνα ή του Ωκεανού. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν και Οφιούσα, Αιθάλη, Μάκρις και Πιτυούσα.
Γύρω στο 3000 π.Χ., εμφανίστηκαν στη Χίο, οι Πελασγοί. Αργότερα, στο νησί εγκαταστάθηκαν Αχαιοί, και το 1100 π.Χ. οι Ίωνες. Από τότε, η Χίος άρχισε σταθερά να προοδεύει και τον 6ο π.Χ. αιώνα έφθασε στο απόγειο της ακμής της. Οι Χιώτες παρήγαγαν περίφημο κρασί και καλλιεργούσαν την επική ποίηση και τη γλυπτική και εξασφάλιζαν τα προς το ζην από το δουλεμπόριο.

Είναι γενικά αποδεκτό ότι ο Όμηρος καταγόταν από τη Χίο και έζησε σε αυτήν τον 8ο αιώνα π.Χ.
Το 493 π.Χ., η Χίος υποδουλώθηκε στους Πέρσες και εξαναγκάστηκε να πολεμήσει στο πλευρό τους εναντίον των Ελλήνων. Σύντομα ελευθερώθηκε και από το 478 π.Χ. εντάχθηκε στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Η Χίος κατακτήθηκε το 1566 από τους Τούρκους. Το 1821 μαζί με τη Σάμο συμμετείχε στην επανάσταση, αλλά τον επόμενο χρόνο οι Τούρκοι θέλοντας να τους τιμωρήσουν έσφαξαν 85.000 άτομα. Η άγρια αυτή σφαγή της Χίου συγκλόνισε την κοινή γνώμη της Ευρώπης και ενέπνευσε καλλιτέχνες όπως τον συγγραφέα Βίκτωρ Ουγκώ (Victor Hugo) και τον ζωγράφο Ντελακρουά (Eugene Delacroix).

Ένας ισχυρότατος σεισμός το 1881 στην Χίο άφησε πολλά θύματα και προκάλεσε ανυπολόγιστες καταστροφές.
Η Χίος είναι η πατρίδα των Αδαμάντιου Κοραή, Ανδρέα Συγγρού, Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, Νεοφύτου Βάμβα και άλλων επιφανών Ελλήνων.
Την επισκέφτηκε ο απόστολος Παύλος κατά την επιστροφή του από το τρίτο ιεραποστολικό ταξίδι, όπου και παρέμεινε για μία μέρα. Την εποχή εκείνη βρισκόταν υπό ρωμαϊκή κατοχή.

Η Χίος ήταν αδιαμφισβήτητα μια από τις πιο σημαντικές πόλεις των ελληνικών Αποικιών στην Ιωνία (Μικρά Ασία). Απέκτησε την ανεξαρτησία της και ενσωματώθηκε στην Ελλάδα την 11/11/1912 που είναι και τοπική Αργία.

Αξιοθέατα πόλης:

Κάστρο:
Έχει έκταση 180.000 τ.μ. και τα τείχη του περικλείουν οικισμό με περίπου 650 κατοίκους. Η κατοίκηση στο χώρο του Κάστρου μαρτυρείτε τουλάχιστον από τους ελληνιστικούς χρόνους ενώ ευρήματα πιστοποιούν την συνέχιση της κατοίκησης στους Ρωμαϊκούς και στους πρωτοβυζαντινούς χρόνους.
Ναοί των μεσοβυζαντινών χρόνων μαρτυρούνται από τις πηγές (10ου αι.) και από ευρήματα ανασκαφών (11ου αι.)

Βιβλιοθήκη Κοραή:

Είναι μια από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες της Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 1792 και περιλαμβάνει περίπου 130.000 τόμους.
Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται το Εθνολογικό και Λαογραφικό Μουσείο Αργέντη.
Αρχαιολογικό Μουσείο.
Με ενδιαφέροντα εκθέματα βρίσκεται στην οδό Μουσείου, νότια του λιμανιού.

Ναυτικό Μουσείο. Είναι γνωστό ότι ακόμη και σήμερα οι Χιώτες είναι ιδιοκτήτες του περισσότερου από του μισού ελληνόκτητου στόλου. Το Βυζαντινό Μουσείο της Χίου βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της πόλεως (Πλατεία Βουνακίου). Το κτίριο του μουσείου είναι ένα οθωμανικό τζαμί.

Η Δημοτική Πινακοθήκη της Χίου βρίσκεται στην οδό Ανδρέα Συγγρού, στο κέντρο της πόλεως. Συγκεκριμένα απέχει μόλις μερικά μέτρα από την κεντρική πλατεία (Πλατεία Βουνακίου).

Μύλοι:
Στο 1,5 χλμ. βόρεια της πόλης βρίσκονται οι Μύλοι της Χίου χτισμένοι σε ένα μικρό λιμενοβραχίονα στην περιοχή Ταμπάκικα. Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου, αναπτύχθηκε στη Χίο μιας μικρής κλίμακας βιομηχανική υποδομή. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, οι πολιτικές αλλαγές που διαδραματίστηκαν μετά στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη- που ήταν παραδοσιακές αγορές των Χιώτικων προϊόντων-καθώς επίσης και ο γρήγορος εκσυγχρονισμός της βιομηχανικής παραγωγής απέκλεισαν τις Χιακές βιομηχανίες.
Το κύριο προϊόν των μικρών βιομηχανιών της Χίου ήταν τα κατεργασμένα δέρματα, που παράγονταν στα Βυρσοδεψία, τα οποία βρίσκονταν στα βόρεια της πόλης στην περιοχή Ταμπάκικα. Οι 4 αυτοί ανεμόμυλοι ήταν μέρος της βιομηχανικής αυτής παραγωγής.

Επίσης στην πόλη της Χίου μπορείτε να:
• Απολαύστε τον καφέ σας στην πλατεία Βουνακίου κάτω από τεράστια πλατάνια ή μέσα στο πράσινο, στον Δημοτικό κήπο Χίου (πάνω από την πλατεία)
• πιείτε καφέ στην Προκυμαία με θέα την θάλασσα (το λιμάνι της Χίου)
• να κάνετε μια βόλτα στην Απλωταριά, το κέντρο της αγοράς της Χίου.

Κάμπος:
Προάστιο της πόλης προς τα Νότια. Ο Κάμπος από τις πιο όμορφες περιοχές του νησιού, είναι κατάφυτη έκταση στα νότια της πόλης που καλύπτεται κυρίως από περιβόλια εσπεριδοειδών.
Το χώρο επέλεξαν τόσο οι Γενοβέζοι, για να κτίσουν τις επαύλεις τους το 14ο αιώνα όσο και οι ντόπιοι αριστοκράτες στα μετέπειτα χρόνια. Δυστυχώς η σφαγή του 1822 και μετά ο σεισμός του 1881 κατέστρεψαν τα σημαντικά αυτά οικοδομήματα. Τα περισσότερα υπάρχοντα αρχοντικά έχουν κτισθεί στο τέλος του 19ου Αιώνα.

Μάγγανος και αυλή Καμπούσικου σπιτιού Γαλάτουλα Ψηλοί τοίχοι από θυμιανούσικη πέτρα προστατεύουν την κάθε ιδιοκτησία από τους αέρηδες και το κρύο.
Τα περιβόλια ποτίζονται από πηγάδια με μάγγανο που στο παρελθόν το γύριζαν ζώα για να ανασύρουν νερό.

Κεντρική Χίος

Καρφάς:
Τουριστική παραθαλάσσια περιοχή 7 χλμ. νότια της πόλης με πολλά ξενοδοχεία, τουριστική υποδομή και μια υπέροχη μεγάλη παραλία με χρυσή άμμο. Η θάλασσα είναι ζεστή και είναι κατάλληλη για παιδιά γιατί βαθαίνει πολύ αργά και σταδιακά.
Το καλοκαίρι έχει πολλούς παραθεριστές.

Θυμιανά:
Βρίσκονται 7 χιλιόμετρα νότια της πόλης της Χίου. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά του νησιού με περίπου 1600 κατοίκους. Είναι γνωστό για τα πολλά του νταμάρια από τα οποία εξάγεται η θυμιανούσικη πέτρα σε πολλές αποχρώσεις του καφέ, μπέζ και του κόκκινου χρώματος. Η εικονιζόμενη εκκλησία είναι το Αγίου Ευστρατίου και είναι ένα αριστούργημα της τοπικής αρχιτεκτονικής.
Στα 2χλμ από τα θυμιανά βρίσκεται το λιμάνι της Αγ. Ερμιόνης και ο Mέγας Λημιώνας.

Αυγώνυμα:
16 χιλιομέτρα από την πόλη της Χίου, σε ένα βραχώδη λόφο υπάρχει το γραφικό χωριό των Αυγωνύμων. Τα σπίτια είναι χτισμένα από πέτρα και οι κάτοικοι του χωριού είναι πλέον πολύ λίγοι. Στη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος, η θέα του Αιγαίου πελάγους και των Ψαρών, η μεσαιωνική θέση παρατηρητηρίου και η καθαρή παραλία «Ελίντα» αποτελούν μοναδικά μοτίβα για τους επισκέπτες.

Ανάβατος:
16 χλμ. από την πόλη, έχει χτιστεί σε ένα κωνικό βράχο 450 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, με  απόκρημνες πλευρές προς τα νότια και δυτικά και με μια μόνο πρόσβαση προς βόρεια.
Το χωριό εγκαταλείφθηκε μετά τις φοβερές σφαγές του 1822 και σήμερα αποτελεί εθνικό μνημείο για όλους τους Χιώτες. Είναι πλέον σχεδόν ερημωμένο, χωρίς μόνιμους κατοίκους.
Τα σπίτια μέσα από τα τείχη ήταν στενά και κατασκευασμένα από γκρι πέτρα με  επίπεδες  σκεπές, χαμηλές πόρτες και μικροσκοπικά παράθυρα σαν πολεμίστρες. Δίκαια αποκαλείται ο Μυστράς του Αιγαίου.

Λιθί:
Το τοπωνύμιο πιθανόν προέρχεται από το χαρακτηριστικό του «Αληθής Λιμένας» που δόθηκε στο σημείο αυτό από παλιούς ταξιδιώτες.
Το Λιθί είναι η γενέτειρα του Ανδρέα Συγγρού- η οικογενειακή κατοικία του οποίου ακόμη σώζεται- του Αγίου Νεκταρίου, του Αρχιεπισκόπου της Πεντάπολης. Το Λιθί είναι γνωστό ψαροχώρι. Το ηλιοβασίλεμα είναι ξεχωριστό και αξέχαστο. Αξίζει τον κόπο να επισκεφτεί κανείς την αμμώδη παραλία του και να απολαύσει την όμορφη θάλασσα και το φρέσκο ψάρι.

Νέα Μονή:
Το μοναστηριακό συγκρότημα της Νέας Μονής, το επιφανέστερο μνημείο των μεσαιωνικών χρόνων στη Χίο, ιδρύθηκε στα μέσα του 11ου αι. με Βυζαντινή αυτοκρατορική χορηγία. Σύμφωνα με την παράδοση στη θέση όπου κτίσθηκε το «Καθολικό» είχε βρεθεί, από τρεις Χιώτες ασκητές, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, κρεμασμένη σε κλάδο μυρσίνης. Όταν ο Κωνσταντίνος ο Μονομάχος ανέβηκε στο θρόνο, ανοικοδομήθηκε το Καθολικό και στη συνέχεια διακοσμήθηκε με ψηφιδωτά. Το 1049 έγιναν τα εγκαίνια του ναού και οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1055, επί της βασιλείας της Θεοδώρας (1055-1056).

Η Νέα Μονή είναι αποτελεί μνημείο διεθνούς σημασίας, αλλά επανειλημμένως καταστράφηκε τον 19ο αιώνα. Το 1822 λεηλατήθηκε από τους Τούρκους και επίσης καταστράφηκε από το σεισμό του 1881, ο οποίος προκάλεσε την κατάρρευση του τρούλου, της αψίδας του ιερού του καθολικού όπως επίσης και την καταστροφή πολλών μωσαϊκών. Στα νεότερα χρόνια έγιναν προσπάθειες για την αναστύλωση του μνημείου και τη διατήρηση των μωσαϊκών του καθολικού. Η Νέα Μονή ανήκει στα μνημεία που έχουν χαρακτηρισθεί ως Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς και προστατεύονται από την UNESCO.

Νότια Χίος

Η γη της Μαστίχας. Η μαστίχα της Χίου ευδοκιμεί μόνο στην Νότια Χίο. Η Νότια Χίος περιλαμβάνει τα 24 μαστιχοχώρια. Τα πιο τουριστικά από αυτά είναι:

Αρμόλια:
Είναι ένα μεσαιωνικό χωριό το οποίο έχει ξαναχτιστεί. Υπάρχουν μερικές αψίδες που έχουν απομείνει πάνω από τους στενούς δρόμους στο κέντρο του χωριού, οι οποίες δίνουν μια ιδέα της πραγματικής του όψης.
Οι Αρμολούσοι διατηρούν μια μακρόχρονη παράδοση στην κατασκευή και διακόσμηση κεραμικών όπως στάμνες, βάζα, κανάτες, κούπες και κύπελλα ώστε να υπάρχει μια θαυμάσια συλλογή τοπικών κεραμικών.
Σ’ ένα λόφο επίσης στα δυτικά του χωριού βρίσκεται το βυζαντινό Κάστρο των Απολίχνων.

Πυργί:
Βρίσκεται 25 χιλιόμετρα από την πόλη της Χίου, Χαρακτηριστικά που κάνουν το χωριό μοναδικό είναι η μοναδική ασπρόμαυρη γεωμετρική διακόσμηση των εξωτερικών τοίχων των σπιτιών -ξυστά. Αυτή είναι μια τεχνική σκαλίσματος με το χέρι γεωμετρικών μοτίβων σε άσπρο και μαύρο. Μεσαιωνικό και αυτό με στενούς δρόμους, αμέτρητες εκκλησίες και τον βυζαντινό ναό των Αγίων Αποστόλων του 13ου αιώνα.
Τα σπίτια του χωριού είναι σφιχτά δεμένα το ένα με το άλλο ώστε να σχηματίζουν ένα συμπαγή δομή. Τα σοκάκια είναι πλακόστρωτα και στενά. Το Πυργί έχει αναδειχθεί διατηρητέο μνημείο.
Οι κάτοικοι του πλέον ζουν κυρίως από την μαστίχα.

Μαύρα Βόλια
Σε απόσταση 5 χιλιόμετρα βρίσκεται η μοναδική παραλία Μαύρα Βόλια, με τα βαθιά αλλά καθαρά νερά της και τα μαυρα βότσαλα που έχουν προκύψει από την έκρηξη ηφαιστείου, καθώς και το Εμποριό, όπου κατά τις συστηματικές ανασκαφές στο λόγο του Προφήτη Ηλία, ήρθε στο φως αρχαϊκός οικισμός που περιλάμβανε μια τειχισμένη ακρόπολη με ένα Μέγαρο και Ναό της Αθηνάς και τα σπίτια έξω από αυτή, καθώς και ιερό κοντά στο λιμάνι.

Ολύμποι:
Είναι ένα μεσαιωνικό χωριό του 14ου αιώνα και βρίσκεται σε απόσταση 31 χιλιομέτρων ΝΔ της πόλης της Χίου, 6 χιλιόμετρα από το Πυργί στο δρόμο προς τα Μεστά. Αρχιτεκτονική αντίστοιχη των Μεστών αλλά με εμφανείς αλλοιώσεις με το πέρασμα των χρόνων.
Ανακηρύχθηκε και αυτό διατηρητέο μνημείο.

Η κοντινότερη, στο χωριό παραλία, είναι τα Κάτω Φανά σε μια απόσταση 6 χιλιομέτρων. Τα Φανά ήταν ένας τόπος λατρείας του νησιού με τη μακρόχρονη παράδοση που άρχισε τον 9ο αιώνα π.Χ., συνεχίστηκε με τις λαμπρές φάσεις της αρχαϊκής εποχής, μετατράπηκε σε χριστιανικό κέντρο από τα πρωτοβυζαντινά χρόνια για να καταλήξει σήμερα σ’ ένα μικρό εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων κτισμένο στον ίδιο ακριβώς χώρο, σ’ ένα ύψωμα που λίγο απέχει από τον όρμο.

Στα 3χλμ. από τους Ολύμπους βρίσκεται το σπηλαιοβάραθρο της Συκιάς με σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Έχει μέγιστο βάθος 57 μέτρα και βρίσκεται σε υψόμετρο 100 περίπου μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο κεντρικός του θάλαμος έχει διαστάσεις 40 Χ 40.

Η αρχή της δημιουργίας του τοποθετείται στο Ανώτερο Ιουρασσικό (πριν 150 εκατομμύρια χρόνια) ενώ η ολοκλήρωση τους κατά το Κενοζωϊκό (πριν 50 εκατομμύρια χρόνια).

Μεστά:
36 χλμ στο Νοτιοδυτικά της πόλης βρίσκονται τα Μεστά,  ένα πολύ καλά διατηρημένο χωριό -κάστρο της βυζαντινής περιόδου (12ος – 15ος αιώνας).
Το καστροχώρι αυτό έχει ανακηρυχθεί  διατηρητέο, χτισμένο με γκρίζα πέτρα, σε οδηγεί πίσω στους αιώνες με τις λίγες αλλοιώσεις που έχει υποστεί με το πέρασμα των χρόνων. Οι δρόμοι είναι πετρόστρωτοι, στενοί και σκεπασμένοι με καμάρες. Αυτός ο τύπος φρουρίου, χτίστηκε για προστασία από τις συχνές επιδρομές των πειρατών και των Τούρκων.
Σε μια απόσταση 4 χλμ. βρίσκεται ο Λιμένας Μεστών.

Καλαμωτή:
Περίπου 21 χλμ. νότια από την πόλη της Χίου, ένα χωριό με περίπου 850 κατοίκους, κυρίως μαστιχοπαραγωγούς.

Κοντά στο χωριό της Καλαμωτής βρίσκεται επίσης και η παραλία της Κώμης, μια από τις πιο κοσμοπολίτικες παραλίες του νησιού με άμμο. Εκεί θα βρείτε πολλές ταβέρνες, μπαράκια, καφετέριες, ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα καθώς και πολλά είδη τουριστικών εγκαταστάσεων.

Καταρράκτης:
Είναι ένα παράκτιο χωριό, απόστασης 16 χιλιομέτρων νότια από την πόλη της Χίου.
Το χωριό έχει ένα μικρό και όμορφο λιμάνι, μια καλή παραλία και πολλές ταβέρνες που προσφέρουν φρέσκα ψαρικά και θαλασσινά.

Βόρεια Χίος

Βροντάδος:
Είναι μια παραθαλάσσια πόλη, τέσσερα χιλιόμετρα βόρεια της πόλης της Χίου και Νοτιοανατολικά του βουνού Αίπος. Ο Βροντάδος είναι πλέον ενωμένος με την πόλη της Χίου. Ο πληθυσμός του είναι 4500 άνθρωποι πολλοί από τους οποίους είναι ναυτικοί. Ο βράχος της Δασκαλόπετρας, πάνω από την βορειότερη παραλία του Βροντάδου, είναι ένα από τα πιο γνωστά μνημεία του νησιού. Ο Βροντάδος είναι γνωστός για το έθιμο του Ρουκετοπόλεμου -μεταξύ δύο εκκλησιών- το Πάσχα. Στην περιοχή αξίζει να θαυμάσει κανείς τους ανεμόμυλους που υπάρχουν κι έχουν θέα την παραλία. Συνδέθηκε στενά με την παράδοση του Ομήρου και θεωρήθηκε το Σχολείο του μεγάλου ποιητή. Οι μαρτυρίες πολλών αρχαίων συγγραφέων συνηγορούν σε αυτήν την άποψη.

Παντουκιός:
Είναι ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό στην ανατολική πλευρά του νησιού κοντά στο χωριό Συκιάδα με φυσικό λιμάνι και ταβέρνα.

Λαγκάδα:
16 χλμ. βόρεια της πόλης της Χίου βρίσκεται το γραφικό παραθαλάσσιο χωριό της Λαγκάδας με το μεγάλο φυσικό λιμάνι του. Η Λαγκάδα προέρχεται από τους αρχαίους οικισμούς των Κοίλα και της Κυδιάντα.
Οι κάτοικοι ήταν κυρίως ναυτικοί και ψαράδες. Στη Λαγκάδα σήμερα, ο επισκέπτης μπορεί να ενοικιάσει δωμάτια και να απολαύσει τα παραδοσιακά θαλασσινά και τους μεζέδες σε ταβέρνες που βρίσκονται κατά μήκος της παραλίας.

Καρδάμυλα:
28 χλμ. από την πόλη της Χίου, προς τα βόρεια και κατοικούν περίπου 2000 άνθρωποι. Χωρίζονται σε δύο χωριά.

Τα Άνω Καρδάμυλα είναι το παλαιό χωριό και απλώνεται στον απόκρημνο λόφο «Βουνό της Γριάς». Το χωριό χαρακτηρίζεται από την παραδοσιακή του αρχιτεκτονική, τους στενούς του δρόμους και τα σπίτια του που είναι χτισμένα κυρίως από πέτρα. Τα παλαιά Καρδάμυλα περιγράφονται από τον Θουκιδίδη. Το χαμηλότερο χωριό ονομάζεται Μάρμαρο κι απέχει 2 χιλιόμετρα από το άνω χωριό. Το Μάρμαρο είναι χτισμένο στο βάθος ενός υπήνεμου κόλπου και προστατεύεται από το μικρό νησάκι που καλείται «Νησί».

5 χλμ. από τα Καρδάμυλα βρίσκεται ο Ναγός στο βόρειο τμήμα της Χίου. Πρόκειται για μία μικρή γραφική παραλία με χρωματιστά μικρά βότσαλα, που προσελκύει πλήθος επισκεπτών. Τα νερά της είναι κρυστάλλινα, πεντακάθαρα και πολύ κρύα καθώς στην περιοχή υπάρχουν αρκετά τρεχούμενα νερά. Η περιοχή διαθέτει ενοικιαζόμενα δωμάτια και ψαροταβέρνες που προσφέρουν θαλασσινό φαγητό. Ένα χλμ. μετά βρίσκεται ο Γιόσονας, μία γραφική παραλία με μικρά και μεγάλα βότσαλα, που συνήθως έχει μεγάλα κύματα. Τα νερά της είναι καθαρά και κρυστάλλινα αλλά κρύα.

Η βόρεια και Βορειοδυτική Χίος διαφέρει σημαντικά από τη νότια και ανατολική πλευρά του νησιού από την άποψη του φυσικού περιβάλλοντος και της παραγωγικότητας.
Τα χωριά είναι μικρά και απομονωμένα και πάντα μακριά από τη θάλασσα.

Κηπουριές:
Στους πρόποδες του Πεληναίου σε ένα όμορφο πράσινο περιβάλλον σε απόσταση 37 χιλιόμετρων από την πόλη της Χίου. Το συγκεκριμένο χωριό έχει γίνει γνωστό από την πέτρινη πλατεία του. Έχει ταβέρνα με καλό φαγητό.

Κουρούνια:
59 χιλιόμετρα από την πόλη είναι γνωστά για την ποικιλία του κρασιού που παραγόταν εκεί.

Βολισσός:
Βρίσκεται 40 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού και είναι το μεγαλύτερο χωριό στη βορειοδυτική Χίο. Η Βολισσός, κατά τον Θουκυδίδη, ήταν κάποτε μια παλιά αιολική πόλη και φημίζονταν ως η γενέτειρα του Ομήρου. Στην κορυφή του λόφου υπάρχει ένα βυζαντινό κάστρο. Ο Μάναγρος, τα Μαγεμένα, η Γωνιά, τα Λιμνιά (λιμάνι το οποίο συνδέεται ακτοπλοϊκά με το νησί των Ψαρών), τα Λευκάθια, η Λήμνος, η Λάμσα, είναι παραλίες του χωριού που βυθίζονται στην μπλε θάλασσα του Αιγαίου Πελάγους.

Αγία Μαρκέλλα:

6 χλμ από τη Βολισσό βρίσκεται η μονή, το προσκύνημα και η παραλία της Αγίας Μαρκέλλας. Στις 22 Ιουλίου που είναι ημέρα επίσημης αργίας για το νησί, χιλιάδες πιστοί έρχονται από διάφορα σημεία του νησιού αλλά και της Ελλάδας για την εορτή της Αγίας Μαρκέλλας της Χιοπολίτιδος, προστάτιδας της Χίου. Η μεγάλη παραλία που αντικρίζει τα Ψαρά, αποτελείται από άμμο και ψιλό βότσαλο και είναι γνωστή για τα καθαρά αλλά κρύα νερά της. Στο τέλος της παραλίας, υπάρχει το μονοπάτι που οδηγεί στο σημείο όπου μαρτύρησε η Αγία Μαρκέλλα. Σε αυτό το σημείο, αναβλύζει ζεστό νερό μέσα στη θάλασσα.

Αγιο Γάλας:
72 χλμ. από την πόλη, το χωριό είναι χτισμένο στη βορειοδυτική Χίο στην κορυφή ενός βραχώδους βουνού. Μοναδικές σπηλιές με σταλακτίτες και σταλαγμίτες εκτείνονται κάτω από το χωριό. Άνθρωποι εγκαταστάθηκαν σε αυτή τη σπηλιά στη διάρκεια της Νεολιθικής Περιόδου (6000-5000 π.Χ) και έζησαν μέχρι το 2700 π.Χ. Κομμάτια από αντικείμενα πηλού δείχνουν ότι η σπηλιά χρησιμοποιούνταν επίσης κι ως ιερό στους Αρχαϊκούς και Ρωμαϊκούς χρόνους. Από την Βυζαντινή περίοδο έως σήμερα έχει εξυπηρετήσει ως τόπος χριστιανικής λατρείας αφιερωμένο στην Παναγία Αγιογαλούσαινα.
Υπάρχει επίσης ένα μικρό εκκλησάκι της Αγίας Άννας μέσα στην σπηλιά. Το όνομα του χωριού σημαίνει γαλακτώδη νερό που πέφτει από τους σταλακτίτες της σπηλιάς.

Βίγλες

Οι Βίγλες που υπάρχουν διάσπαρτες σε όλη την Χίο (ονομάζονται επίσης και Φρυκτωρίες) ήταν παρατηρητήρια σημαντικά για το αμυντικό σύστημα του νησιού από τις αρχές του 11ου αιώνα έως και τις αρχές του 19ου αιώνα μ.Χ.
Πρόκειται για κυλινδρικά κτίρια, (εκτός από τη Βίγλα Κουλά στο κάστρο της Χίου, η οποία είναι ημικυκλική) των 12 έως 20 μέτρων ύψους, με 15 μέτρα διάμετρο.
Στο εσωτερικό τους, οι Βίγλες ήταν γεμάτες από μπάζα κατεδάφισης μέχρι τα 2/3 του ύψους τους. Αν ο Βιγλάτορας (παρατηρητής) έβλεπε ένα εχθρικό πλοίο ενημέρωνε τους άλλους βιγλάτορες ανάβοντας φωτιά τη νύχτα ή με σήματα καπνού τη μέρα έτσι ώστε οι κάτοικοι να έχουν χρόνο να προετοιμάσουν την άμυνά τους.

Έτσι υπήρχαν ξύλα στο εσωτερικό της Βίγλας προκειμένου ο Βιγλάτορας να είναι ικανός να κάνει σήματα αμέσως.

Στον νομό Χίου ανήκουν και τα νησάκια:

Οινούσες:
Ένα μικρό συγκρότημα από νησιά, γνωστά από τα αρχαία χρόνια για τα γνωστά τους κρασιά. Το λιμάνι είναι μεγάλο και ασφαλές.
Στα μέσα του 17ου αιώνα, αποικήθηκε από βοσκούς από το Χιώτικο χωριό Καρδάμυλα, όντας γεμάτο από κατσίκια και ονομάστηκε Εγνούσα. Από τα μέσα του 19ου αιώνα οι κάτοικοι, εργάζονταν στη θάλασσα, έγινα πλοιοκτήτες και σήμερα έχουν στην ιδιοκτησία τους περισσότερα από 500 πλοία. Πολλά μέλη των φατριών του Λιβανού, του Λεμού και του Πατέρα γεννήθηκαν στις Οινούσσες. Έτσι θεωρούνται ότι είναι το πιο πλούσιο νησί σε όλον τον κόσμο.
Στη Νοτιοδυτική ακτή, μπορείτε να διαλέξετε μεταξύ των παραλίων, Ζεγάπα, Βιλάλη ή Κάστρο.

Ψαρά:
Είναι ένα μικρό νησί κοντά στο βορειοδυτικό τμήμα της Χίου με 400 περίπου κατοίκους. Τα Ψαρά είναι η γενέτειρα του επαναστάτη και ήρωα Κανάρη. Τα Ψαρά αφιέρωσαν τον εμπορικό τους στόλο -τον τρίτο μεγαλύτερο το 1820 στην Ελλάδα μετά από εκείνον της Ύδρας και των Σπετσών- για την απελευθέρωση και πλήρωσαν ακριβά γι’ αυτό. Λέγεται ότι 3.000 από τους 30.000 κατοίκους δραπέτευσαν σε μικρές βάρκες οι οποίες ήταν σωστικές του γαλλικού στόλου, αλλά η πλειοψηφία οπισθοχώρησε στην μπαρουταποθήκη στην κορυφή ενός λόφου και ανατίναξαν τους εαυτούς τους καθώς δεν ήθελαν να παραδοθούν στους αντιπάλους.

mastic.gr

Γέφυρα του Αρκαδικού: Η αρχαιότερη διατηρημένη γέφυρα της Ευρώπης

Η Γέφυρα του Αρκαδικού, μια από τις παλαιότερες στην Ευρώπη, βρίσκεται στην Ελλάδα. Θεωρείται η αρχαιότερη διατηρημένη γέφυρα της Ευρώπης και πιθανότατα του κόσμου

Ίσως η παλαιότερη γέφυρα στην Ευρώπη που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα να βρεθεί στην Ελλάδα. Ονομάστηκε Γέφυρα Αρκαδικού, χρονολογείται από τη μυκηναϊκή περίοδο.

Η Αρκαδική Γέφυρα, γνωστή και ως Γέφυρα Καζαραμά, είναι μια μυκηναϊκή κατασκευή που μπορεί να βρεθεί στη νότια περιοχή της ηπειρωτικής Ελλάδας, την Πελοποννησιακή Χερσόνησο.

Η παλαιότερη γέφυρα της Ευρώπης εξακολουθεί να χρησιμοποιείται;

Η γέφυρα, που βρίσκεται κοντά στον σύγχρονο δρόμο από την Τίρυνθα προς την Επίδαυρο στην Πελοπόννησο, χρησιμοποιείται ακόμα πολύ συχνά σήμερα. Η μικρή τοξωτή γέφυρα εξακολουθεί να διασχίζεται από αυτοκίνητα, αν και είναι επίσημα εγκεκριμένη για χρήση μόνο για πεζούς και αποτελεί σημαντικό ορόσημο και λειτουργικό χαρακτηριστικό ολόκληρης της περιοχής.

Η γέφυρα χρονολογείται από την Εποχή του Χαλκού της Ελλάδας, ή περίπου 1.300 π.Χ. Αρχικά, χτίστηκε για να συνδέσει την αρχαία πόλη της Επιδαύρου με τις Μυκήνες, και ως εκ τούτου ήταν μέρος ενός στρατιωτικού οδικού δικτύου.

Ωστόσο, ίσως το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της γέφυρας είναι ο τρόπος κατασκευής της. Η γέφυρα έχει παραμείνει και παραμένει σταθερή για χιλιάδες χρόνια, αλλά απίστευτα δεν χρησιμοποιεί κανένα τύπο συνδετικού υλικού όπως κονίαμα. Όχι μόνο το βάρος του ασβεστόλιθου, αλλά και το πώς τοποθετούνται τα μπλοκ συμμετρικά στον κατακόρυφο άξονα, καθιστά τη γέφυρα σταθερή.

Αυτό το στυλ κατασκευής, που ονομάζεται κυκλώπεια τοιχοποιία, χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό ασβεστολιθικούς ογκόλιθους, προσαρμοσμένους χοντρικά μαζί με λίγο χώρο που απομένει ανάμεσα στις πέτρες και χωρίς κονίαμα. Οι ογκόλιθοι συνήθως φαίνονται ακατέργαστοι, αλλά μερικοί μπορεί να είχαν σχήμα σφυριού και να υπάρχουν κενά μεταξύ των ογκόλιθων γεμάτα με μικρά κομμάτια ασβεστόλιθου.

Τα πιο γνωστά και γνωστά έργα που χρησιμοποιούν κυκλώπεια τοιχοποιία μπορούν να βρεθούν στις Μυκήνες και το Τύρεν, όπου ένα μεγάλο ποσοστό των τειχών σε αυτές τις περιοχές χτίστηκαν χρησιμοποιώντας αυτήν την εντυπωσιακή τεχνική.

Αρχικά φτιαγμένο για άρματα

Η γέφυρα έχει μήκος 22 μέτρα (72 πόδια), πλάτος 5,6 μέτρα (18 πόδια) και μήκος 4 μέτρα (13 πόδια).

Αν και χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον από τους πεζούς σήμερα, ο αρχικός του σκοπός ήταν αρκετά διαφορετικός. Οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν ότι, λόγω του στυλ της γέφυρας και του συγκεκριμένου τρόπου κατασκευής της, προοριζόταν αρχικά για τη χρήση αρμάτων που τα έκαναν άλογα.

Η γέφυρα χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά εμπορευμάτων από το ένα μέρος στο άλλο, αλλά χρησιμοποιήθηκε επίσης από Έλληνες στρατιώτες στα ταξίδια τους σε όλη τη χώρα.

Παρόλο που η γέφυρα Αρκαδικό μπορεί να είναι η παλαιότερη γέφυρα που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στην Ευρώπη, δεν είναι μοναδική σε μια ευρύτερη περιοχή. Στην πραγματικότητα, είναι μία από τις τέσσερις γνωστές μυκηναϊκές γέφυρες αψιδωτών κοντά στο Αρκαδικό, όλες που ανήκουν στον ίδιο αυτοκινητόδρομο της εποχής του Χαλκού μεταξύ των δύο πόλεων, και όλες παρόμοιου σχεδιασμού και ηλικίας.

arxaia-ellinika

Σταγιάτες, Ένα πανέμορφο χωριό του Πηλίου

Πλατάνια, μονοπάτια, τρεχούμενα νερά, μπερζεμέδες, τηγανοκούλουρα, γλυκό του κουταλιού καρύδι και θέα προς τον Παγασητικό.

Εβδομήντα περίπου κάτοικοι που μέσα από συνελεύσεις του χωριού, αποφασίζουν και υλοποιούν από κοινού δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, την προάσπιση και δημοκρατική διαχείριση των κοινών αγαθών, την αλληλεγγύη και τον πολιτισμό, με στόχο, η κοινότητα να αυτοδιαχειρίζεται τα εγχειρήματά της, μέσα από την ενδυνάμωση και τη συμμετοχή όλων.

Μια ομάδα δεκατεσσάρων από το Στέκι της Αναξαγόρα που κάνει τα πρώτα της βήματα, ψάχνοντας έναν άλλο τρόπο διαχείρισης της καθημερινότητας και των αποφάσεων που αφορούν τις ζωές μας. Ερασιτέχνες μουσικοί, ηθοποιοί, λάτρεις της περιπέτειας και της καλής παρέας, θαρραλέοι αναβάτες και ένθερμοι οπαδοί του απλού και του λιτού. Και πολλοί, πάρα πολλοί κεφτέδες!

Μετά τη γνωριμία με το χωριό και τις δράσεις του, βρεθήκαμε όλοι μαζί να παίζουμε μουσική και να τραγουδάμε παρέα με τους φιλόξενους κατοίκους, μπροστά από μια εκκλησία, στην πλατεία του χωριού. Απ’ όλα είχαμε. Μπουζούκι και μπαγλαμά, λύρα και μαντολίνο, κιθάρα και τουμπελέκι, κουτάλια και ντέφι, τραγούδι και χορό, γέλια και χαρές. Και πολλούς, πάρα πολλούς κεφτέδες!

Μαρία και Βαγγέλη ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας εσάς και την ΑΠΟΔράσης για την υπέροχη εμπειρία, για την απλόχερη ζεστασιά και τη φιλοξενία σας!

Ευχαριστούμε και το χωριό σας, τις Σταγιάτες. Στο λίγο χρόνο που προλάβαμε να το γνωρίσουμε μας έμεινε αξέχαστο. Θα φυλάξουμε τις ωραίες στιγμές και την αύρα του στη σκέψη μας και ευχόμαστε το παράδειγμα σας να εμπνεύσει και να παρακινήσει και άλλους πολίτες να διεκδικήσουν τις ζωές τους. Σας περιμένουμε με χαρά να επισκεφτείτε με την πρώτη ευκαιρία και τη δική μας μικρή προσπάθεια στη μεγαλούπολη και να συνεχίσουμε την κουβέντα μας από εκεί που την αφήσαμε.

Στέκι της Αναξαγόρα

Στεμνίτσα Αρκαδίας: Το πανέμορφο χωριό που ήταν κάποτε άτυπη πρωτεύουσα της Ελλάδας

Το κάθε ελληνικό χωριό έχει τη δική ξεχωριστή ιστορία άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο γνωστή. Κάποια από αυτά τα χωριά έπαιξαν καθοριστικό ρόλο κατά την ελληνική επανάσταση αλλά και στην πορεία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Ένα από αυτά είναι ένα πανέμορφο ελληνικό χωριό το οποίο αποτέλεσε κάποτε την άτυπη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους. Βρίσκεται σε απόσταση 200 χιλιόμετρων από την Αθήνα και είναι στην Πελοπόνησο. Ο λόγος για την Στεμνίτσα. Εκτός από ένα ταξίδι στην ιστορία, θα χαλαρώσεις σε ένα μέρος με μοναδική ομορφιά πνιγμένο μέσα στο πράσινο. Αξίζει ένα τριήμερο εκεί για να γεμίσεις μπαταρίες για ολόκληρο το μήνα…

Το χωριό που ήταν κάποτε άτυπη πρωτεύουσα της Ελλάδας

Η Στεμνίτσα είναι ένα χωριό από αυτά που ναι μεν είναι γνωστά αλλά όχι υπερβολικά τουριστικά. Πράγμα που σημαίνει ότι θα βρεις καταλύματα για τη διαμονή σου όπως το θες αλλά δε θα συναντήσεις πάρα πολύ κόσμο όσο θα είσαι εκεί. Πέτρινα αρχοντικά, γραφικά σοκάκια και καταπράσινα τοπία συνθέτουν το σκηνικό που θα συναντήσεις. Οι κάτοικοι είναι ιδιαίτερα φιλόξενοι και θα σε βοηθήσουν να γνωρίσεις καλύτερα την περιοχή της Αρκαδίας πέρα από τη Στεμνίτσα.

Αυτό που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι ότι το συγκεκριμένο ελληνικό χωριό αποτέλεσε κάποτε την άτυπη πρωτεύουσα της Ελλάδας. Κατά τα χρόνια της Επανάστασης, η Στεμνίτσα συνδέθηκε πολύ στενά με μια από τις μεγαλύτερες μορφές του αγώνα, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ήταν εκείνος ο οποίος μετέφερε σε αυτό το κέντρο των επιχειρήσεων του αποκαλώντας την χωροπούλα του Μωριά. Όταν άρχισε ο απελευθερωτικός αγώνας, λοιπόν, οι Στεμνιτσιώτες κάτω από τις διαταγές του Κολοκοτρώνη ήταν έτοιμοι για την πρώτη τους μάχη. Μετείχαν, δε στις 25 Μαρτίου στην πολιορκία των Τούρκων στον κάμπο της Καρύταινας.

Δύο μήνες αργότερα η Στεμνίτσα επιλέχθηκε από τη Συνέλευση των Καλτεζών ως έδρα της Α’  Πελοποννησιακής Γερουσίας και πρώτη άτυπη πρωτεύουσα του επαναστατημένου Ελληνικού έθνους για έναν μήνα. Μια ιστορική στιγμή που κάνει το χωριό να ξεχωρίζει.

Απόδραση στην Αρκαδία

Αν βρεθείς για μερικές μέρες στη Στεμνίτσα, υπάρχουν πολλά πράγματα να δεις και να κάνεις, στην ευρύτερη περιοχή, στην Αρκαδία. Αρχικά σου έχουμε τα πέντε πράγματα που μπορείς να κάνεις στην Ορεινή Αρκαδία. Μην παραλείψεις να γνωρίσεις από κοντά τις αντικριστές μονές σκαρφαλωμένες στους βράχους που προκαλούν δέος. Επιπλέον στην Αρκαδία βρίσκεται το χωριό με ένα από τα μικρότερα αστεροσκοπεία στον κόσμο. Για τέλος, αφήσαμε το Μουλάτσι, το άκρως παραδοσιακό ελληνικό χωριό στην Ορεινή Αρκαδία που θα σε μαγέψει από το πρώτο λεπτό.

Η Στεμνίτσα, όπως κατάλαβες, είναι μόνο η αρχή για να γνωρίσεις στην Αρκαδία στα καλύτερά της!

exploringgreece.tv

Οι ζωές των ανθρώπων της παλιάς Κρήτης

Οι ζωές των ανθρώπων της παλιάς Κρήτης όπως δεν την έχετε ξαναδεί μέσα από σπάνιο φωτογραφικό υλικό

Η Κρήτη όπως πλέον δεν υπάρχει ξαναζωντανεύει μέσα από σπάνιο
φωτογραφικό υλικό από διάσημους αλλά και λιγότερο γνωστούς φωτογράφους.

Η ζωή στο χωριό, με τις εργασίες της, το γνέσιμο του μαλλιού, το κούρεμα των προβάτων, η ενασχόληση με τα ζώα, οι αγροτικές δουλειές, το φούρνισμα του ψωμιού, αλλά και η τεμπελιά, ο γάμος, το διάβασμα μίας εφημερίδας, η δουλειά σε ένα βουλκανιζατέρ, αλλά και η ζωή στην πόλη μέσα από το πορτραίτο ενός λιμενεργάτη το 1937 στο Ηράκλειο, το παιχνίδι των παιδιών, το χορό και τη χαρά.

Όλα αυτά ήταν μέσα στην καθημερινότητα των ανθρώπων στην Κρήτη και σήμερα, μέσα από το φωτογραφικό μας αφιέρωμα, σας παρουσιάζουμε κάποια στιγμιότυπα μίας ζωής που δεν είναι τόσο μακρινή όσο φαντάζει.

Η Κρήτη άλλαξε, αλλά οι μνήμες πρέπει να διαφυλαχθούν.

Υποσχόμαστε ότι θα ακολουθήσουν και άλλα τέτοια αφιερώματα.

Δείτε τις φωτογραφίες:

Νομός Χανίων, 1937, φωτό: Herbert List – Βοσκός στα Σφακιά

Λάκκοι Χανίων, 1958, φωτό: Toni Schneiders –

Κρητικοί διαβάζουν εφημερίδα

Νομός Ηρακλείου, 1927, φωτό: Nelly’s

Μια φορά κι έναν καιρό στην Μαδάρα, Φωτό: Αντώνης Πλυμάκης

Μεσσαρά, 1939, φωτό: Nelly’s – Μάζεμα σταχυών

Μεσσαρά, 1939, φωτό: Nelly’s –

Μητέρα με παιδί που φτιάχνει καλάθια

 

Νομός Ηρακλείου, 1927, φωτό:

Nelly’s – Γεμίζοντας με νερό τις στάμνες

 

Νομός Ηρακλείου, 1937, φωτό:
Herbert List – Λιμενεργάτης

 

Κρήτη, 1964, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος – Μεγάλη Βδομάδα

Κρήτη, 1964, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος –

Γιαγιά και εγγονή γνέθουν το μαλλί

Κρήτη, 1955, φωτό: Erich Lessing – Μεσημβρινή σιέστα

Κρήτη, 1955, φωτό: Erich Lessing –

Λαστιχάδικο βουλκανιζατερ εποχής

Κρήτη, 1955, φωτό: Erich Lessing – Νεαρή βοσκοπούλα

Κρήτη, 1950, Φτιάχνοντας χαλβά

Κρήτη, 1927, φωτό: Nelly’s

Κρήτη, 1954, φωτό: Dimitris Harissiadis – Γάμος στα Ανώγεια

Κρήτη, 1964, φωτό: Irving Penn – Τρεις γυναίκες από την Κρήτη

Κρήτη, 1955, φωτό: Erich Lessing

Κρήτη, 1955, φωτό: Erich Lessing – παιδί με κατσίκα

Κρήτη, 1962, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος – Γιαγιά γνέθει μαλλί

Κρήτη, 1964, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος –

Γυναίκα από Ελούντα πλάθει το ψωμί

Κρήτη, 1927, φωτό: Nelly’s

Νομός Χανίων, 1919, Δύο νεαροί βοσκοί στους Λάκκους

Νομός Χανίων – Τυροκόμιση σε μιτάτο

Νομός Χανίων – Το σάρωμα της μυζήθρας

Μονή Βροντησίου, 1939, φωτό: Nelly’s

Μεσσαρά, 1939, φωτό: Nelly’s

Κρήτη, 1939, φωτό: Nelly’s

Κρήτη 1964, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος

Κρήτη 1964, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος

Κρήτη 1964, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος

Κρήτη 1964, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος

Κρήτη 1964, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος

Κρήτη 1955, φωτό: Erich Lessing

Κρήτη 1955, φωτό: Erich Lessing – Παραδοσιακός τυροκόμος

Κρήτη 1955, φωτό: Erich Lessing –
Μεταφορά νερού με υδροφορείς

Μέγαρα – Άναμμα του καντηλιού

Κρήτη 1955, φωτό: Erich Lessing

Κρήτη 1960, φωτό: John Donat – Νεαρή κρητικοπούλα

Κρήτη, 1964, Irving Penn – Δύο γυναίκες από την Κρήτη

Κρήτη, George Meis – Γρια γυναίκα και κόκκορας

Κρήτη, George Meis – Παλιά κουζίνα

Σφακιά, 1939, φωτό: Nelly’s

Κρήτη 1955, φωτό: Erich Lessing

Κρήτη 1955, φωτό: Erich Lessing

Κρήτη 1955, φωτό: Erich Lessing

Άγνωστος φωτογράφος – Οι Ντάλτονς της Κρήτης

Χανιά, 1962, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος

Κρήτη, 1962, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος

Κρήτη, George Meis – Φουρνίζοντας το ψωμί

Άγνωστος φωτογράφος

Άγνωστος φωτογράφος

Άγνωστος φωτογράφος

Επιμέλεια: Γιάννης Αγγελάκης

kataggeilte